Asset Publisher Asset Publisher

Rezerwat Świdwie

Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym.

Są to ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, zwierząt i grzybów. Rezerwatami mogą być również twory i składniki przyrody nieożywionej o szczególnej wartości przyrodniczej, kulturowej czy wyróżniające ze względu na walory krajobrazowe.  

Rezerwat  faunistyczny „Świdwie"

Data utworzenia: 14.01.1963 r.
Powierzchnia: 904,04 ha  z czego 253,81 na gruntach Nadleśnictwa Trzebież
Leśnictwo: Zalesie

Rezerwat jest obszarem o międzynarodowym znaczeniu dla ptactwa wodnego i został wpisany na listę obiektów Konwencji Ramsar w 1984 roku. Położony jest na terenie największego kompleksu bagienno-łąkowego Puszczy Wkrzańskiej i zajmuje głównie powierzchnie zarośniętych i zarastających niecek pojeziornych w zlewni rzeki Gunicy. Celem ochrony jest zachowanie zarastającego jeziora Świdwie oraz przyległych lasów i innych gruntów stanowiących ostoję licznych gatunków ptaków jak również będących miejscem odpoczynku i żerowania ptaków przelotnych. Około 59% rezerwatu to bagna, 20% zajmują użytki rolne , 18% to lasy, a 8 % stanowią wody. Świat zwierzęcy rezerwatu to głównie awifauna reprezentowana przez 218 gatunków z pośród których można wymienić takie jak: wodnik, potrzos, rybitwa czarna, gęś gęgawa, derkacz, żuraw. Z pozostałych kręgowców można wyróżnić 10 gatunków ryb, 12 gat. płazów, 5 gat. gadów i 45 gat. ssaków Na terenie rezerwatu występują również rośliny znajdujące się na listach rzadkich, ginących i zagrożonych roślin m.in.: wiciokrzew pomorski, kruszczyk szerokolistny, bobrek trójlistny.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Historia Nadleśnictwa Trzebież

Historia Nadleśnictwa Trzebież

W artykule prezentujemy historię powstania Nadleśnictwa Trzebież

Nadleśnictwo Trzebież zostało utworzone z dniem 01.10.1970 roku

(w miejsce dotychczasowych: Trzebież, Jasienica, Tanowo). Całość lasów Nadleśnictwa Trzebież należy do Puszczy Wkrzańskiej, której łączna powierzchnia wynosi 1550 km2.

 Nadleśniczy W.Czyżewski podczas pracy

Nazwa Puszczy pochodzi od zamieszkującego ją w przeszłości wieleckiego plemienia Wkrzan, należącego do grupy Słowian Zachodnich – Pomorzan. O wkraczaniu we wczesnym średniowieczu osadnictwa rolniczego na terenie Puszczy świadczy nazwa Trzebież (1202 r.).     Klasztor augustynianów w Jasienicy na lewym brzegu Odry prowadził od 1260 roku intensywną akcję osadniczą, zakładając na nowinach leśnych wsie niemieckie. Chłopi uiszczali czynsz w pieniądzach, a także częściowo w zbożu i innych produktach rolnych. Przyległe do Puszczy Wkrzańskiej osiedle Jasienia było starym słowiańskim grodem. Na początku XIV w. książęta szczecińscy ofiarowali je wraz z olbrzymią częścią Puszczy Wkrzańskiej zakonnikom sprowadzonym z Paryża. Po reformacji wybudowany kościół i klasztor przechodziły różne dzieje i w końcu był przebudowany na pałacyk myśliwski książąt Pomorza Zachodniego.

Historyczne zdjęcie obecnej siedziby nadleśnictwa

Na pograniczu brandenbursko – pomorskim często zdarzały się wojny. Tam gdzie były korzystne warunki glebowe, mieszkańcy wsi wracali po zniszczeniach wojennych, gdy jednak uprawa roli dawała słabe plony, dawni osadnicy nie powracali i pola powoli zarastał las. Mało atrakcyjny rolniczo teren, niewątpliwie przyczynił się do zachowania zwartego kompleksu leśnego.

 Z ocalałych danych o gospodarce leśnej w historii dowiadujemy się że:
  • Przed II Wojną Światową 70% dzisiejszego Nadleśnictwa Trzebież stanowiło własność państwową (nadleśnictwo niemieckie), a pozostałe 30% to lasy byłej własności prywatnej. Niewielka powierzchnia omawianych lasów stanowiła własność klasztorną oraz miasta Szczecina i Polic.

  • Przed wojną istniał sztuczny podział powierzchniowy, który w dużej mierze wykorzystuje się do dnia dzisiejszego.

  • Użytkowanie lasu prowadzono głównie zrębami zupełnymi. Na siedliskach lasowych stosowano rębnię częściową w wyniku, czego powstały w południowej części nadleśnictwa drzewostany bukowe pochodzenia naturalnego.

  • Prace odnowieniowe przeprowadzano poprzez sadzenie i siew jednogatunkowy. Na żyźniejszych siedliskach wprowadzano w drzewostanach sosnowych podsadzenia dębem i bukiem tworząc drzewostany dwupiętrowe.

  • W okresie II Wojny Światowej szereg drzewostanów uległo zniszczeniu zwłaszcza na skutek pożarów. Najwięcej szkód zanotowano w sąsiedztwie Polic, gdzie znajdowała się fabryka benzyny syntetycznej, będąca celem licznych bombardowań. 

  • W 1945 r. po II wojnie Światowej utworzono nadleśnictwa Trzebież i Tanowo. Dawne Nadleśnictwo Jasienia utworzono w 1952 r. z części wcześniej utworzonych nadleśnictw Trzebież i Tanowo oraz innych gruntów. Powierzchnia łączna byłych nadleśnictw w planie prowizorycznym urządzenia lasu wg stanu na 01.01.1952 r. wynosiła 22,5 tys. ha.

Użytkowanie prowadzono w zasadzie zrębami zupełnymi. Sporadycznie stosowano rębnię gniazdową. Masowe występowanie szkodników owadzich odnotowano w latach 1946 – 1948 oraz 1982 – 1983. Największe pożary miały miejsce w latach 1951 – 300 ha i 1959 r. ponad 600 ha.