Asset Publisher Asset Publisher

Historia Nadleśnictwa Trzebież

W artykule prezentujemy historię powstania Nadleśnictwa Trzebież

Nadleśnictwo Trzebież zostało utworzone z dniem 01.10.1970 roku

(w miejsce dotychczasowych: Trzebież, Jasienica, Tanowo). Całość lasów Nadleśnictwa Trzebież należy do Puszczy Wkrzańskiej, której łączna powierzchnia wynosi 1550 km2.

 Nadleśniczy W.Czyżewski podczas pracy

Nazwa Puszczy pochodzi od zamieszkującego ją w przeszłości wieleckiego plemienia Wkrzan, należącego do grupy Słowian Zachodnich – Pomorzan. O wkraczaniu we wczesnym średniowieczu osadnictwa rolniczego na terenie Puszczy świadczy nazwa Trzebież (1202 r.).     Klasztor augustynianów w Jasienicy na lewym brzegu Odry prowadził od 1260 roku intensywną akcję osadniczą, zakładając na nowinach leśnych wsie niemieckie. Chłopi uiszczali czynsz w pieniądzach, a także częściowo w zbożu i innych produktach rolnych. Przyległe do Puszczy Wkrzańskiej osiedle Jasienia było starym słowiańskim grodem. Na początku XIV w. książęta szczecińscy ofiarowali je wraz z olbrzymią częścią Puszczy Wkrzańskiej zakonnikom sprowadzonym z Paryża. Po reformacji wybudowany kościół i klasztor przechodziły różne dzieje i w końcu był przebudowany na pałacyk myśliwski książąt Pomorza Zachodniego.

Historyczne zdjęcie obecnej siedziby nadleśnictwa

Na pograniczu brandenbursko – pomorskim często zdarzały się wojny. Tam gdzie były korzystne warunki glebowe, mieszkańcy wsi wracali po zniszczeniach wojennych, gdy jednak uprawa roli dawała słabe plony, dawni osadnicy nie powracali i pola powoli zarastał las. Mało atrakcyjny rolniczo teren, niewątpliwie przyczynił się do zachowania zwartego kompleksu leśnego.

 Z ocalałych danych o gospodarce leśnej w historii dowiadujemy się że:
  • Przed II Wojną Światową 70% dzisiejszego Nadleśnictwa Trzebież stanowiło własność państwową (nadleśnictwo niemieckie), a pozostałe 30% to lasy byłej własności prywatnej. Niewielka powierzchnia omawianych lasów stanowiła własność klasztorną oraz miasta Szczecina i Polic.

  • Przed wojną istniał sztuczny podział powierzchniowy, który w dużej mierze wykorzystuje się do dnia dzisiejszego.

  • Użytkowanie lasu prowadzono głównie zrębami zupełnymi. Na siedliskach lasowych stosowano rębnię częściową w wyniku, czego powstały w południowej części nadleśnictwa drzewostany bukowe pochodzenia naturalnego.

  • Prace odnowieniowe przeprowadzano poprzez sadzenie i siew jednogatunkowy. Na żyźniejszych siedliskach wprowadzano w drzewostanach sosnowych podsadzenia dębem i bukiem tworząc drzewostany dwupiętrowe.

  • W okresie II Wojny Światowej szereg drzewostanów uległo zniszczeniu zwłaszcza na skutek pożarów. Najwięcej szkód zanotowano w sąsiedztwie Polic, gdzie znajdowała się fabryka benzyny syntetycznej, będąca celem licznych bombardowań. 

  • W 1945 r. po II wojnie Światowej utworzono nadleśnictwa Trzebież i Tanowo. Dawne Nadleśnictwo Jasienia utworzono w 1952 r. z części wcześniej utworzonych nadleśnictw Trzebież i Tanowo oraz innych gruntów. Powierzchnia łączna byłych nadleśnictw w planie prowizorycznym urządzenia lasu wg stanu na 01.01.1952 r. wynosiła 22,5 tys. ha.

Użytkowanie prowadzono w zasadzie zrębami zupełnymi. Sporadycznie stosowano rębnię gniazdową. Masowe występowanie szkodników owadzich odnotowano w latach 1946 – 1948 oraz 1982 – 1983. Największe pożary miały miejsce w latach 1951 – 300 ha i 1959 r. ponad 600 ha.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

RZEŹBA TERENU
 
Rzeźba terenu jest wynikiem procesów zachodzących w okresie plejstoceńskim, głównie w jego końcowej fazie, wytapiania lądolodu zlodowacenia północno polskiego, oraz holoceńskich procesów akumulacji rzecznej, eolicznej i organicznej. Rzeźba północnej i środkowej części nadleśnictwa jest bardzo monotonna. Urozmaicenie stanowią luźne pagórki wydmowe. Południowa część ma rzeźbę urozmaiconą. Największy obszar zajmuje płaska równina rzeczno – rozlewiskowa. Różnica wysokości w granicach nadleśnictwa wynosi około 130 m.
 
STOSUNKI WODNE
 Fotografia przedstawia jedno z jezior śródleśnych
 
Czynniki determinujące stosunki wodne terenu Nadleśnictwa to Zalew Szczeciński, rzeka Odra oraz jeziora: Nowowarpieńskie, Dąbie, Wielkie i Małe Myśliborskie, Karpino, Piaski, Stolec, Świdwie, Głębokie oraz rzeczki Gunia, Karpina i Grzybnica.
Łączna powierzchnia bagien wynosi 761 ha, a blisko 17% powierzchni leśnej to siedliska wilgotne.
 
 
 
GEOLOGIA
 
Głównymi utworami geologicznymi obszaru nadleśnictwa są piaski i piaski ze żwirami, gliny zwałowe, mułki, gytie i torfy. Na utworach tych wykształciły się początkowo gleby płowe, rdzawe i brunatne, a w okresie późniejszym gleby bielicowe i bielice. Od początku holocenu rozpoczęła się akumulacja osadów organicznych i zarastanie zbiorników jeziornych. Proces ten trwa do chwili obecnej. Na utworach tych są wykształcone gleby organiczne, głównie torfowe. Poza tym współczesnym procesem geologicznym jest akumulacja rzeczna, a wynikiem powstanie mad rzecznych.
 
KLIMAT
 
Teren Nadleśnictwa Trzebież leży w obrębie Klimatów Bałtyckich w Krainie Klimatycznej Zalewu Odrzańskiego. Obszar ten charakteryzuje się znacznym wpływem klimatu atlantyckiego. Klimat ten cechują małe amplitudy roczne temperatur, opóźniona i ciepła zima oraz stosunkowo chłodne lato. Klimat ten oznacza się wielką zmiennością i różnorodnością typów pogody we wszystkich porach roku oraz kontrastowością w charakterze pogody w poszczególnych latach. Niepokojącym zjawiskiem jest liczba anomalii pogodowych powodujących wzrost huraganowych wiatrów.

 

SIEDLISKA I DRZEWOSTANY

 
 

Siedliska borowe zajmują 68%, lasowe 27%, olesy 5% powierzchni leśnej Nadleśnictwa Trzebież.

 
 Wykres przedstawia procentowy udział siedlisk
 
 

Zdecydowanie dominującym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, która jako gatunek panujący występuje na wszystkich siedliskach borowych i lasowych zajmując 80% powierzchni leśnej. Poza sosną większe znaczenie mają: buk 3,5%, dąb 2%, brzoza 4%, olsza 8%, pozostałe iglaste 2%, pozostałe liściaste 0,5%.

 
 
Wykres przedstawia prodcentowy udział powierzchniowy gatunków
 
 
 

Na terenie nadleśnictwa znajdują się  drzewostany i obiekty podlegające ochronie lub projektowane do objęcia ochroną prawną.

Na szczególną uwagę zasługują:

  • „Świdwie" – rezerwat faunistyczny ptaków zbiorowisk mieszanych objęty Konwencją Ramsar. Przedmiotem ochrony jest zarastające jezioro Świdwie wraz z otaczającym je pasem szuwaru trzcinowego na  torfowisku niskim oraz przyległym drzewostanem. Celem ochrony jest zabezpieczenie miejsc lęgowych, żerowania oraz odpoczynku w okresie masowych wędrówek  licznych gatunków ptactwa wodno – błotnego.
  • Zespół przyrodniczo – krajobrazowy „Dębina".
  • Pomniki przyrody.
  • Zabytki kultury - Park podworski w Brzózkach, Wczesnośredniowieczne grodzisko, Cmentarzysko kurhanowe z epoki brązu, Osada obozowisko ze środkowej epoki kamienia oraz osada ze średniego średniowiecza XI-XII w. oraz obozowisko z epoki kamienia.
  • Strefy ochrony wokół gniazd ptaków chronionych (kania ruda, orlik  krzykliwy, rybołów, orzeł bielik).
  • Osobliwości przyrodnicze w postaci: Stanowiska długosza królewskiego, Stanowiska borówki amerykańskiej, Stanowiska daglezji,  Stanowisko gleby ochrowej (tzw. czerwonej  ziemi).