Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze. Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
• abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
• antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Zagrożenia biotyczne

Istotne znaczenie ma ochrona przed szkodnikami pierwotnymi (liściożernymi), takimi jak brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak. W tym celu prowadzone są różne prace prognostyczne, np. liczenie samic brudnicy mniszki podczas przejścia przez zagrożone drzewostany w czasie kulminacji rójki, jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny, wywieszanie w celach prognostycznych pułapek feromonowych czy zakładanie opasek lepowych.

Starsze drzewostany iglaste narażone są na szkody od szkodników wtórnych (uszkadzających drewno) takich jak cetyńce, korniki i przypłaszczek granatek. Ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie na: wyznaczaniu, terminowym usuwaniu i wywożeniu z lasu drzew zasiedlonych oraz wywieszaniu pułapek feromonowych np. na kornika.

Bardzo ważnymi sprzymierzeńcami leśnika w walce z nadmiernym rozmnożeniem się szkodliwych owadów są ptaki. Aby poprawić ich warunki bytowania, wywieszamy w lasach budki lęgowe, a zimą podczas trudnych warunków pogodowych ptaki są przez nas dokarmiane.

Najskuteczniejszym sposobem  zabezpieczenia upraw leśnych przed zwierzyną jest ich grodzenie 

Duże znaczenie gospodarcze mają szkody powodowane przez zwierzynę (jeleń, sarna, dzik), którym zapobiega się w uprawach przez grodzenie, smarowanie repelentami, zabezpieczanie plastikowymi tubami oraz palikowanie cennych gatunków, a w młodnikach głównie przez zabezpieczanie sosny osłonkami plastikowymi. Zimą podczas wykonywania pielęgnacji młodników i drzewostanów pozostawia się zwierzynie na dwa – trzy tygodnie ścięte drzewa i gałęzie, co znacznie ogranicza spałowanie młodników.

Zagrożenia antropogeniczne

Tereny leśne Nadleśnictwa Trzebież należą do bardzo zagrożonych pożarami rejonów. Całość powierzchni jest położona w I strefie zagrożenia pożarowego. Bardzo ważnym czynnikiem kształtującym zagrożenie pożarowe w poszczególnych porach roku są warunki meteorologiczne, takie jak: opady atmosferyczne, prędkość i kierunek wiatru, natężenie promieniowania słonecznego, temperatury powietrza i wilgotności powietrza. Do innych czynników przyczyniających się do wysokiego zagrożenia pożarowego należy zaliczyć:

• nie przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych przez ludzi przebywających w lesie, 
• bliskie sąsiedztwo dużych aglomeracji miejskich tj. Szczecina i Polic, a co za tym idzie  bardzo duża penetracja terenów leśnych,
• wiosenne wypalanie łąk i pastwisk przez miejscową ludność,  
• przebiegające przez tereny leśne drogi wojewódzkie i linia kolejowa.

W celu ograniczenia ilości pożarów i skutków pożarów realizowane są następujące zadania: 

• System ochrony przeciwpożarowej złożony ze stałych punktów obserwacyjnych, z tego 2 z telewizją przemysłową i 2 dostrzegalnie. W okresie wysokiego zagrożenia pożarowego organizowane są także patrole samochodowe.
• Od wiosny do jesieni  każdego dnia o godz. 9 i 13 dokonywane są pomiary zagrożenia pożarowego w oparciu o wilgotność ścioły i powietrza oraz opady atmosferyczne;
• Posiadamy też dobrze zorganizowaną łączność bezprzewodową w celu szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia pożaru.
• Nadleśnictwo posiada samochód patrolowo gaśniczy. W okresie wysokiego zagrożenia wspieramy się samolotem patrolowo-gaśniczym Dromader, stacjonującym w LBL Goleniów,
• Na terenie nadleśnictwa zlokalizowana jest sieć punktów czerpania wody oraz dojazdów pożarowych w celu zaopatrzenia wodnego samochodów gaśniczych

Dzięki obserwacji lasów z wieży przeciwpożarowej możemy bardzo szybko zlokalizować zagrożenie.