Wydawca treści
Leśny Kompleks Promocyjny
„Leśny Kompleks Promocyjny …". Co to takiego?
Goście odwiedzający las spotykają często na trasie swoich wędrówek tablice informacyjne zatytułowane: „Leśny Kompleks Promocyjny …". Co to takiego? Dyrektor Generalny Lasów Państwowych ustanowił leśne kompleksy promocyjne w celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz ochrony zasobów przyrody w lasach. Gospodarka jest tu prowadzone zgodnie z ideą zachowania różnorodności biologicznej. Jej przedmiotem jest cały ekosystem leśny.
Przed leśnymi kompleksami promocyjnym postanowiono następujące zadania:
► wszechstronne rozpoznanie stanu biocenoz leśnych oraz kierunków zachodzących w nim zmian;
► prowadzenie gospodarki leśnej na podstawach ekologicznych, zmierzającej do zachowania naturalnej zmienności przyrody leśnej lub jej odtworzenie;
► ścisła integracja czynników ekonomicznych z wymogami ochrony przyrody i krajobrazu; analiza zgodności biocenozy leśnej z warunkami siedliskowymi, określanie przyczyn występujących defoliacji;
► szczegółowe rozpoznanie warunków geologicznych, glebowych, klimatycznych, hydrologicznych i siedliskowych, co służyć ma opracowaniu nowych planów urządzenia lasu lub dostosowaniu już istniejących do nowych zadań; w dążeniu do restytucji zbiorowisk przyrodniczo zdegradowanych i zniekształconych, w celu przywrócenia ich zgodności z siedliskiem, szczególnie preferencje przyznaje się sukcesji naturalnej;
► trwałe zachowanie lub odtworzenie walorów lasu metodami gospodarczymi, ze szczególnym uwzględnieniem metod leśnej inżynierii ekologicznej jako sposobu postępowania prowadzącego do wzrostu naturalności, różnorodności biocenoz leśnych, regeneracji, rehabilitacji lub restytucji ekosystemów i ich zrównoważenia w warunkach gospodarczych lasu wielofunkcyjnego;
► integrowanie celów trwałej gospodarki leśnej i aktywnej, wielkoobszarowej ochrony przyrody;
► promowanie wielofunkcyjności lasu;
► wypracowanie na użytek Lasów Państwowych i innych zarządców lasów rozwiązań modelowych, wytyczonych polityką ochrony zasobów leśnych;
► edukacja leśna społeczeństwa z wykorzystaniem tworzonej w LKP infrastruktury (izb edukacyjnych, ścieżek przyrodniczo-leśnych itd.) oraz dokształcane Służby Leśnej na wzorcowych powierzchniach gospodarczych;
► rozwój zaplecza turystycznego.
Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcze Szczecińskie" został utworzony 1 lipca 1996 r. na terenie zarządanym przez RDLP w Szczecinie, objął on wtedy obszar całej Puszczy Bukowej oraz południowa część Puszczy Goleniowskiej. Nazwano go wtedy LKP "Puszcza Bukowa i Goleniowska". 14 października 2004 r. został powiększony o lasy Puszczy Wkrzańskiej, na zachód od Odry, jeziora Dąbie i Zalewu Szczecińskego, do granicy z Niemcmi. Obecnie LKP "Puszcze Szczecińskie" obejmuje swoim zasięgiem Puszczę Bukową w Nadleśnictwie Gryfino, południową część Puszczy Goleniowskiej w Nadleśnictwie Kliniska, Puszczę Wkrzańską w Nadleśnictwie Trzebież, fragment Lasów Miejskich oraz Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny Świdwie. Jego łączna powierzchnia wynosi 61 070 ha.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Powrót
Lasy nadleśnictwa
Lasy nadleśnictwa
RZEŹBA TERENU
Rzeźba terenu jest wynikiem procesów zachodzących w okresie plejstoceńskim, głównie w jego końcowej fazie, wytapiania lądolodu zlodowacenia północno polskiego, oraz holoceńskich procesów akumulacji rzecznej, eolicznej i organicznej. Rzeźba północnej i środkowej części nadleśnictwa jest bardzo monotonna. Urozmaicenie stanowią luźne pagórki wydmowe. Południowa część ma rzeźbę urozmaiconą. Największy obszar zajmuje płaska równina rzeczno – rozlewiskowa. Różnica wysokości w granicach nadleśnictwa wynosi około 130 m.
STOSUNKI WODNE
Czynniki determinujące stosunki wodne terenu Nadleśnictwa to Zalew Szczeciński, rzeka Odra oraz jeziora: Nowowarpieńskie, Dąbie, Wielkie i Małe Myśliborskie, Karpino, Piaski, Stolec, Świdwie, Głębokie oraz rzeczki Gunia, Karpina i Grzybnica.
Łączna powierzchnia bagien wynosi 761 ha, a blisko 17% powierzchni leśnej to siedliska wilgotne.
GEOLOGIA
Głównymi utworami geologicznymi obszaru nadleśnictwa są piaski i piaski ze żwirami, gliny zwałowe, mułki, gytie i torfy. Na utworach tych wykształciły się początkowo gleby płowe, rdzawe i brunatne, a w okresie późniejszym gleby bielicowe i bielice. Od początku holocenu rozpoczęła się akumulacja osadów organicznych i zarastanie zbiorników jeziornych. Proces ten trwa do chwili obecnej. Na utworach tych są wykształcone gleby organiczne, głównie torfowe. Poza tym współczesnym procesem geologicznym jest akumulacja rzeczna, a wynikiem powstanie mad rzecznych.
KLIMAT
Teren Nadleśnictwa Trzebież leży w obrębie Klimatów Bałtyckich w Krainie Klimatycznej Zalewu Odrzańskiego. Obszar ten charakteryzuje się znacznym wpływem klimatu atlantyckiego. Klimat ten cechują małe amplitudy roczne temperatur, opóźniona i ciepła zima oraz stosunkowo chłodne lato. Klimat ten oznacza się wielką zmiennością i różnorodnością typów pogody we wszystkich porach roku oraz kontrastowością w charakterze pogody w poszczególnych latach. Niepokojącym zjawiskiem jest liczba anomalii pogodowych powodujących wzrost huraganowych wiatrów.
SIEDLISKA I DRZEWOSTANY
Siedliska borowe zajmują 68%, lasowe 27%, olesy 5% powierzchni leśnej Nadleśnictwa Trzebież.
Zdecydowanie dominującym gatunkiem lasotwórczym jest sosna, która jako gatunek panujący występuje na wszystkich siedliskach borowych i lasowych zajmując 80% powierzchni leśnej. Poza sosną większe znaczenie mają: buk 3,5%, dąb 2%, brzoza 4%, olsza 8%, pozostałe iglaste 2%, pozostałe liściaste 0,5%.
Na terenie nadleśnictwa znajdują się drzewostany i obiekty podlegające ochronie lub projektowane do objęcia ochroną prawną.
Na szczególną uwagę zasługują:
- „Świdwie" – rezerwat faunistyczny ptaków zbiorowisk mieszanych objęty Konwencją Ramsar. Przedmiotem ochrony jest zarastające jezioro Świdwie wraz z otaczającym je pasem szuwaru trzcinowego na torfowisku niskim oraz przyległym drzewostanem. Celem ochrony jest zabezpieczenie miejsc lęgowych, żerowania oraz odpoczynku w okresie masowych wędrówek licznych gatunków ptactwa wodno – błotnego.
- Zespół przyrodniczo – krajobrazowy „Dębina".
- Pomniki przyrody.
- Zabytki kultury - Park podworski w Brzózkach, Wczesnośredniowieczne grodzisko, Cmentarzysko kurhanowe z epoki brązu, Osada obozowisko ze środkowej epoki kamienia oraz osada ze średniego średniowiecza XI-XII w. oraz obozowisko z epoki kamienia.
- Strefy ochrony wokół gniazd ptaków chronionych (kania ruda, orlik krzykliwy, rybołów, orzeł bielik).
- Osobliwości przyrodnicze w postaci: Stanowiska długosza królewskiego, Stanowiska borówki amerykańskiej, Stanowiska daglezji, Stanowisko gleby ochrowej (tzw. czerwonej ziemi).