Wydawca treści
Natura 2000
Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy.
Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.
Sieć Natura 2000 tworzą dwa typy obszarów:
- obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO), wyznaczone do ochrony populacji dziko występujących ptaków,
- specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO), chroniące siedliska przyrodnicze i gatunki roślin i zwierząt.
Podstawą wyznaczania obszarów Natury 2000 są kryteria naukowe.
Sieć Natura 2000 zajmuje prawie 20% powierzchni lądowej kraju. Obecnie są wyznaczone 145 obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) i 849 obszary ochrony siedlisk (SOO).
Na terenie naszego nadleśnictwa wyznaczonych jest 6 obszarów Natura 2000, które zajmują 79,1% powierzchni nadleśnictwa:
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków PLB 32003 „Dolina Dolnej Odry"
W skład tej ostoi wchodzą m. in. tereny Nadleśnictwa Trzebież w tj. wyspa Dębina ( zespół przyrodniczo-krajobrazowy) i wyspa Radolin. Są to cenne ekosystemy będące miejscem gniazdowania rzadkich gatunków ptaków szponiastych takich jak bielik czy kania ruda.
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków PLB 320006 „Jezioro Świdwie"
Ostoja obejmuje cały obszar rezerwatu ,,Świdwie" oraz południową część Puszczy Wkrzańskiej.Przedmiotem ochrony tego obszaru jest głownie bogata fauna wodno-błotna rezerwatu oraz rzadkie gatunki ptaków drapieżnych.
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków PLB 320009 „Zalew Szczeciński"
Do ostoi należy część nadleśnictwa granicząca z Zalewem Szczecińskim i jeziorem Nowowarpieńskim . Obszar na naszym terenie zajmują przeważnie siedliska borowe oraz w mniejszym stopniu podmokłe i wilgotne będące miejscem gniazdowania głównie rzadkich drapieżnych gatunków ptaków.
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków PLB 320014 „Ostoja Wkrzańska"
W skali Nadleśnictwa jest to największy obszar Natura 2000 obejmujący w większości polską część Puszczy Wkrzańskiej. Położony jest na północny zachód od Szczecina i na zachód od ujściowego odcinka Odry.Stanowi mozaikę siedlisk obejmując nieduże rzeczki, zeutrofizowane i zarośnięte szuwarami jeziora, nieduże zbiorniki, torfowiska niskie i wysokie, łąki, pastwiska. Większość obszaru to głównie siedliska borowe i olsowe na terenie równiny pokrytej wydmami. Powodem powołania ostoi były głównie rzadkie gatunki ptaków szponiastych (bielik, rybołów, kania ruda).
Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk PLH 320063 „Jezioro Stolsko"
Obszar leży w centralnej części proponowanego transgranicznego rezerwatu przyrody Goettesheide-Świdwie. Oprócz przeciętego granicą jeziora ochronie podlegają dobrze zachowane siedliska leśne i bagienne w południowej części Puszczy Wkrzańskiej. Ostoja jest miejscem bytowania i rozrodu płazów, gadów i ptaków.
Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk PLH 320037 „Dolna Odra"
W skład tej ostoi wchodzą m.in. tereny Nadleśnictwa Trzebież tj wyspa Dębina (zespół przyrodniczo-krajobrazowy) i wyspa Radolin. Ochronie podlegają dobrze zachowane siedliska na terenach podmokłych m.in. lasy olszowe i łęgowe. Duży udział w obszarze stanowią naturalne tereny zalewowe. Ostoja jest również miejscem bytowania wielu rzadkich gatunków ptaków.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia Nadleśnictwa Trzebież
Historia Nadleśnictwa Trzebież
W artykule prezentujemy historię powstania Nadleśnictwa Trzebież
Nadleśnictwo Trzebież zostało utworzone z dniem 01.10.1970 roku
(w miejsce dotychczasowych: Trzebież, Jasienica, Tanowo). Całość lasów Nadleśnictwa Trzebież należy do Puszczy Wkrzańskiej, której łączna powierzchnia wynosi 1550 km2.
Nazwa Puszczy pochodzi od zamieszkującego ją w przeszłości wieleckiego plemienia Wkrzan, należącego do grupy Słowian Zachodnich – Pomorzan. O wkraczaniu we wczesnym średniowieczu osadnictwa rolniczego na terenie Puszczy świadczy nazwa Trzebież (1202 r.). Klasztor augustynianów w Jasienicy na lewym brzegu Odry prowadził od 1260 roku intensywną akcję osadniczą, zakładając na nowinach leśnych wsie niemieckie. Chłopi uiszczali czynsz w pieniądzach, a także częściowo w zbożu i innych produktach rolnych. Przyległe do Puszczy Wkrzańskiej osiedle Jasienia było starym słowiańskim grodem. Na początku XIV w. książęta szczecińscy ofiarowali je wraz z olbrzymią częścią Puszczy Wkrzańskiej zakonnikom sprowadzonym z Paryża. Po reformacji wybudowany kościół i klasztor przechodziły różne dzieje i w końcu był przebudowany na pałacyk myśliwski książąt Pomorza Zachodniego.
Na pograniczu brandenbursko – pomorskim często zdarzały się wojny. Tam gdzie były korzystne warunki glebowe, mieszkańcy wsi wracali po zniszczeniach wojennych, gdy jednak uprawa roli dawała słabe plony, dawni osadnicy nie powracali i pola powoli zarastał las. Mało atrakcyjny rolniczo teren, niewątpliwie przyczynił się do zachowania zwartego kompleksu leśnego.
-
Przed II Wojną Światową 70% dzisiejszego Nadleśnictwa Trzebież stanowiło własność państwową (nadleśnictwo niemieckie), a pozostałe 30% to lasy byłej własności prywatnej. Niewielka powierzchnia omawianych lasów stanowiła własność klasztorną oraz miasta Szczecina i Polic.
-
Przed wojną istniał sztuczny podział powierzchniowy, który w dużej mierze wykorzystuje się do dnia dzisiejszego.
-
Użytkowanie lasu prowadzono głównie zrębami zupełnymi. Na siedliskach lasowych stosowano rębnię częściową w wyniku, czego powstały w południowej części nadleśnictwa drzewostany bukowe pochodzenia naturalnego.
-
Prace odnowieniowe przeprowadzano poprzez sadzenie i siew jednogatunkowy. Na żyźniejszych siedliskach wprowadzano w drzewostanach sosnowych podsadzenia dębem i bukiem tworząc drzewostany dwupiętrowe.
-
W okresie II Wojny Światowej szereg drzewostanów uległo zniszczeniu zwłaszcza na skutek pożarów. Najwięcej szkód zanotowano w sąsiedztwie Polic, gdzie znajdowała się fabryka benzyny syntetycznej, będąca celem licznych bombardowań.
-
W 1945 r. po II wojnie Światowej utworzono nadleśnictwa Trzebież i Tanowo. Dawne Nadleśnictwo Jasienia utworzono w 1952 r. z części wcześniej utworzonych nadleśnictw Trzebież i Tanowo oraz innych gruntów. Powierzchnia łączna byłych nadleśnictw w planie prowizorycznym urządzenia lasu wg stanu na 01.01.1952 r. wynosiła 22,5 tys. ha.
Użytkowanie prowadzono w zasadzie zrębami zupełnymi. Sporadycznie stosowano rębnię gniazdową. Masowe występowanie szkodników owadzich odnotowano w latach 1946 – 1948 oraz 1982 – 1983. Największe pożary miały miejsce w latach 1951 – 300 ha i 1959 r. ponad 600 ha.